Ger en Gon zijn hun hele leven al samen. Ze hebben het heel fijn in hun kanariegele huisje aan zee. Daar plukken ze mosselen en ze plukken aan elkaar. Dan verandert er ineens iets. Ger voelt zich niet goed, en raakt steeds meer in de war. Dat kan gebeuren als je zo oud bent. Maar Ger en Gon kunnen niet zonder elkaar.

De verrassende, fantasievolle voorstellingen van Non Creators Company, de theatergroep van Rosita Segers en Max Laros, zijn altijd origineel van vorm. Met veel humor en spelplezier maakt het tweetal ingewikkelde thema’s begrijpelijk en herkenbaar. Zo verbeeldden ze vorig jaar op Tweetakt in Alles wat nog bedacht moet worden, het idee van een schepper die de de wereld heeft gemaakt. Ze speelden twee figuren op een piepklein speelvlak die alle opdrachten uitvoeren die een onzichtbare stem hen opdraagt, en die langzamerhand de vrijheid ontdekken om zelf te bedenken wat ze willen doen.

Ôskwanteklip gaat over wat heel veel kinderen en jonge mensen meemaken: het verlies van een opa of oma. Max en Rosita verlichten de angst hiervoor en het verdriet hierover door het einde van een leven met een troostrijke verwondering te verbeelden. Ze nemen het publiek mee in het verwarde hoofd van Ger, waarin alles vreemder wordt en van alles mogelijk is. De meeuwen aan zee gaan zingen, het kanariegele huisje wordt heel klein, en een kunstgebit krijgt een eigen leven. De voorstelling is magisch en beeldend, en vol spel met maskers. Hij speelt buiten op Fort Ruigenhoek, waar vanachter de heuvels allerlei figuren verschijnen.